Μέγας Βασίλειος

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Συνδέει,ο Μέγας Βασίλειος στο κείμενο αυτό,  τη φθορά του φυσικού περιβάλλοντος με την αδικία και την έλλειψη αγάπης μεταξύ την ανθρώπων.

"Δείτε, λοιπόν, πώς οι δικές μας αμαρτίες άλλαξαν και τη φύση, ακόμη και το κλίμα έγινε εχθρικό. Ο Χειμώνας δεν είναι υγρός και ξερός, αλλά γεμάτος παγωνιά και χωρίς χιόνια και βροχές. Η Άνοιξη έχει ζέστη, όχι όμως τις απαιτούμενες βροχές. Η ζέστη και το κρύο ξεπέρασαν τα φυσιολογικά όρια και βλάπτουν θανάσιμα τους ανθρώπους. Ποια είναι, λοιπόν, η αιτία αυτής της αταξίας και αναστάτωσης; Από πού προέρχονται τα καινοφανή αυτά φαινόμενα; Ως μυαλωμένοι άνθρωποι ας ερευνήσουμε. Μήπως ο κυβερνήτης τον κόσμου δεν υπάρχει; Μήπως ο αριστοτέχνης Θεός λησμόνησε την Πρόνοια Του;...

Σώφρων άνθρωπος δεν μπορεί να το υποστηρίξει. Αντίθετα, είναι ολοφάνερες οι αιτίες τους. Αν και κερδίζουμε, δε δίνουμε τίποτα σε κανέναν. Αν και επαινούμε τις ευεργεσίες, τις στερούμε από αυτούς που τις χρειάζονται. Αν και ελευθερωθήκαμε, είμαστε άσπλαχνοι απέναντι στους δούλους. Όταν πεινάμε, τρώμε, αλλά περιφρονούμε το φτωχό. Αν και ο Θεός είναι πλούσιος χορηγός, είμαστε σφιχτοχέρηδες και αδιάφοροι στις ανάγκες των φτωχών... Οι αποθήκες μας είναι γεμάτες από αγαθά, αλλά δεν ελεούμε αυτόν που στενάζει από τη δυστυχία. Γι' αυτό και η δίκαιη κρίση μας απειλεί. Γι' αυτό και ο Θεός δεν ανοίγει το χέρι Του. Εμείς αποκλείσαμε την αγάπη προς τον διπλανό μας ως αδελφό μας. Γι' αυτό και τα χωράφια μας είναι ξερά, γιατί πάγωσε η αγάπη ανάμεσα μας."(ομιλία εν λιμώ και αυχμώ, Β.Ε.Π.Ε.Σ. τομ. 54, εκδ. Απ. διακονίας, Αθήνα 1978, σσ. 78, 79)

Ο Μέγας Βασίλειος υμνεί τη φύση ως δημιουργία του θεού. Σε ομιλία του γράφει:      

 "Τι να πω και τι να αποσιωπήσω; Μέσα στους πλούσιους θησαυρούς της κτίσης είναι αδύνατο να βρεις τον ακριβότερο και θα ήταν μεγάλο λάθος να παραμερίσεις οτιδήποτε... Την ποικιλία τους ποιος μπορεί να την παρουσιάσει, τα σχήματα, τα χρώματα, τη γεύση των χυμών τους, τη χρησιμότητα τους; Πώς μερικά ο ήλιος τα ωριμάζει γυμνά και άλλα μεστώνουν προστατευμένα από φύλλα; Τίποτα δεν είναι αναίτιο, τίποτα δεν έγινε τυχαία. Όλα έχουν ένα σοφό μυστικό... Η γη, αρχίζοντας από τη βλάστηση, πιστή στους νόμους του δημιουργού, αφού πέρασε όλα τα στάδια της αύξησης, έδωσε τα πανέμορφα και τέλεια άνθη. Να! Απέραντα λιβάδια γεμάτα λουλούδια και γόνιμες πεδιάδες, που κυματίζουν από τα γεννήματα των καρπών και η κίνηση από τα στάχυα θυμίζει τη θάλασσα με τα κύματα της... Ούτε και η καταδίκη των ανθρώπων εμπόδισε την ευφορία της γης. Γιατί όλα αυτά προηγούνται από την αμαρτία, που έγινε η αιτία να τρώμε το ψωμί μας με τον ιδρώτα του προσώπου μας." (Ομιλίαι εις την εξαήμερον, Β.Ε.Π.Ε.Σ. 51, σ. 252, 230, 226-227).

Οι μαθητές του Γ΄1

του 3ου γυμνασίου Γλυφάδας