ΑΓΩΓΗ ΥΓΕΙΑΣ

ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Τα αυτοκίνητα σταθμεύουν στα πεζοδρόμια αν στάθμευαν στην άκρη του δρόμου, δεν θα μπορούσαν να κινηθούν στο οδόστρωμα! Και σταθμεύουν στο δρόμο, γιατί δεν είχαν προβλεφθεί οι απαραίτητοι χώροι στάθμευσης στις πολυκατοικίες, στις οποίες ,ή δεν υπάρχουν ή είναι ανεπαρκείς, αφού η κάθε οικογένεια μπορεί να διαθέτει δύο ή και τρία οχήματα.

Γνωρίζουμε ότι ως πεζοί, ακόμα κα αν βαδίζουμε στο οδόστρωμα έχουμε προτεραιότητα απέναντι στα διερχόμενα αυτοκίνητα. Δυστυχώς υπάρχουν κάποιοι οδηγοί που λειτουργούν με τον άγραφο νόμο του ισχυρότερου. Τα ατυχήματα που προβάλλονται από τον τύπο, σε βάρος των πεζών μας υποχρεώνουν να φοβόμαστε και να προστατεύουμε τον εαυτό μας με αυτόν τον τρόπο.

Βαδίζοντας στον δρόμο μόλις αντιληφθούμε όχημα, για ασφάλεια, βρίσκουμε καταφύγιο στο κενό διάστημα μεταξύ των δύο σταθμευμένων αυτοκινήτων.

Θα μπορούσαμε να αγνοήσουμε τα κορναρίσματα και να ελευθερώναμε το δρόμο με ηρεμία και τάξη. Ο βιαστικός οδηγός μετά τα κορναρίσματα αρχίζει και βρίζει ή και μουντζώνει. Αν του ανταπαντήσουμε υπάρχει κίνδυνος να έρθουμε στα χέρια ή να κινήσει το αυτοκίνητο κατά πάνω μας. Σε αυτές τις καταστάσεις δεν γνωρίζεις το αποτέλεσμα που ακολουθεί…

Ο καιρός, αν είναι βροχερός, δημιουργεί ποτάμια ή λιμνούλες έτσι είμαστε υποχρεωμένοι να βαδίζουμε σε αυτές τις συνθήκες ή να μας μεταφέρουν οι γονείς μας με το αυτοκίνητο. Οι ασυνείδητοι οδηγοί βρίσκουν την ευκαιρία να περνάνε δίπλα μας με ταχύτητα, ώστε το νερό που μουσκεύει τα πόδια μας, να μας αγκαλιάσει ολόκληρους.

Στους μονόδρομους πρέπει να αντιμετωπίσεις και αυτούς τους οδηγούς που τους διασχίζουν αντίθετα και με ταχύτητα, για να είναι η παράβασή τους στιγμιαία. Συνήθως ελέγχουμε και τις δύο κατευθύνσεις, αλλά και να μην προσέξουμε, φροντίζει ο παραβάτης με παρατεταμένο κορνάρισμα να κάνουμε στην άκρη.

Στην λεωφόρο Κύπρου τα πεζοδρόμια είναι ελεύθερα. Τα αυτοκίνητα κινούνται στο δρόμο. Πολλοί μαθητές περπατούν στην άκρη του δρόμου, από συνήθεια. Οι περισσότεροι μαθητές βαδίζουμε στο πεζοδρόμιο, στο φανάρι πατάμε το κουμπί για να γίνει πράσινο (Γρηγόρης) ώστε να φτάσουμε στην διαχωριστική νησίδα που δεν μας χωρά όλους και καταλαμβάνουμε και μέρος του δρόμου. Πατάμε στη συνέχεια το κουμπί στο νέο φανάρι για να διασχίσουμε το υπόλοιπο μισό του δρόμου και να φτάσουμε στο σχολείο. Αναρωτιόμαστε όμως γιατί, για να διασχίσουμε ένα δρόμο πρέπει να ενεργοποιήσουμε δύο φανάρια, ένα για την κάθε κατεύθυνσή του;

Οι περισσότεροι οδηγοί σέβονται την υπόδειξη του φαναριού και γινόμενο κόκκινο σταματούν. Ελάχιστοι οδηγοί παραβιάζουν το κόκκινο που, συνήθως, το κάνουν με ταχύτητα για να γίνει σύντομη η παρανομία τους.

Στη λεωφόρο όταν είναι άδεια, υπάρχουν αυτοκίνητα που κινούνται με πολύ μεγάλη ταχύτητα και μουγκρίζοντας που και τον δρόμο κανονικά να τον διασχίζεις, τρομάζεις και γυρνάς πίσω στην ασφάλεια του πεζοδρομίου. Αυτοί οι οδηγοί δεν σέβονται το φανάρι και αν σε δουν στην μέση του δρόμου πατούν εντυπωσιακό φρενάρισμα με θόρυβο που θολώνει το μυαλό σου, σκοτεινιάζει ο τόπος, μέχρι να αντιληφθείς ότι το αυτοκίνητο σταμάτησε και ζεις. Υπάρχει και ατύχημα στην λεωφόρο χωρίς να προξενήσει ανεπανόρθωτο πρόβλημα. Το λεωφορείο είχε σταματήσει στην στάση, ο οδηγός του ΙΧ που διέσχιζε την άλλη λωρίδα του δρόμου δεν αντιλήφθηκε ότι το φανάρι ήταν κόκκινο. Ο μαθητής διέσχιζε την λεωφόρο κανονικά και από την διάβαση, όταν το αυτοκίνητο έπεσεπάνω του. Το ευτύχημα ήταν ότι ο οδηγός δεν κινιόταν με μεγάλη ταχύτητα, η ανηφόρα, και το έγκαιρο φρενάρισμα είχαν σαν αποτέλεσμα η επαφή του αυτοκινήτου με το παιδί να έχει την μορφή έντονου σπρωξίματος.

ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΑ

• Βαδίζουμε πάντα στο πεζοδρόμιο, ποτέ στο δρόμο.

• Περνάμε στην απέναντι πλευρά του δρόμου από τις διαβάσεις των πεζών(που εντοπίζονται από τις άσπρες γραμμές στην άσφαλτο).

• Οι παρέες που αναγκαζόμαστε να περπατάμε στο δρόμο πρέπει να βαδίζουμε στην άκρη του και να είμαστε ο ένας πίσω από τον άλλο, ώστε να μην πιάνουμε μεγάλο κομμάτι του δρόμου και να είμαστε σε μεγαλύτερο κίνδυνο.

• Περνάμε στην απέναντι πλευρά του δρόμου αφού εξετάσουμε τον δρόμο και από τις δύο πλευρές (ακόμα κι αν είναι μονόδρομος) ότι δεν κινδυνεύουμε από αυτοκίνητα και τον διασχίζουμε γρήγορα.

• Στην περίπτωση που υπάρχει φανάρι (φωτεινός σηματοδότης), τον προτιμούμε για διασχίσουμε το δρόμο.

• Περιμένουμε να ανάψει πράσινο, ελέγχουμε ότι τα αυτοκίνητα έχουν σταματήσει και τότε τον διασχίζουμε με γρήγορο βηματισμό.

• Το λεωφορείο και κάθε μεγάλο όχημα όταν σταματήσει πρέπει να περνάμε από πίσω του και ποτέ από το μπροστινό μέρος του, για να είμαστε ορατοί από τον οδηγό του.

• Τέλος, σε κάθε διασταύρωση δεν πρέπει να διασχίζουμε διαγώνια τον δρόμο για να περάσουμε στο άλλο άκρο, αλλά κάθετα κάνοντας δύο διαδρομές που είναι πιο ασφαλείς.

• Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ ΜΕ ΠΕΖΟ ΕΧΕΙ ΝΙΚΗΤΗ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΟΠΟΙΟΣ ΚΙ ΑΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ, Ο ΠΕΖΟΣ ΚΑΤΑΒΑΛΕΙ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΑΦΟΥ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ.

• Η ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ, ΜΑΣ ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΟΔΥΝΗΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

• ΦΥΛΑΞΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΚΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ

ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΒΑΣΕΩΝ

Δοκιμάσαμε να πείσουμε αυτούς που μας αποκάλυψαν για τις παραβάσεις τους ώστε να μην τις κάνουν. Μας είπαν ένα “Ναι” όχι και τόσο πειστικό. Η πράξη έδειξε ότι μόλις τους δοθεί η ευκαιρία θα ξανακάνουν την παράβαση. Η πολιτεία θέσπισε μέτρα κατά των παραβάσεων, που δίνεται έμφαση στα χρηματικά πρόστιμα. Θεωρούμε ότι τα χρηματικά πρόστιμα δεν τιμωρούν τον παραβάτη αλλά όλη την οικογένεια αφού μειώνεται το εισόδημά της. Τα πρόστιμα, όπως πολλοί λένε έχουν εισπρακτικό χαρακτήρα για το κράτος με πρόσχημα τον περιορισμό των παραβάσεων. Οι παραβάσεις θα περιορίζοντο αν οι επιπτώσεις άγγιζαν άμεσα τον παραβάτη όπως η αφαίρεση του διπλώματος οδήγησης.

ΟΙ ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ

Οι οδηγοί όταν κάνουν την παράβαση δεν αισθάνονται ενοχές για αυτό που κάνουν, μόνον άγχος. Άγχος να μην πέσουν στην αντίληψη τροχονόμου. Τον κίνδυνο που μπορεί να υπάρξει από την παράβαση τους δεν τον αγνοούν, αλλά δεν πιστεύουν ότι θα τον προξενήσουν, γιατί αισθάνονται ικανοί να τον αποφύγουν ή ότι δεν υπάρχει την συγκεκριμένη στιγμή. Εξαίρεση αποτελεί η οδήγηση ζαλισμένου οδηγού με αλκοόλ που δεν

αισθάνεται κανένα άγχος και καμία ενοχή. Αισθάνεται άσχημα αργότερα, αφού συνέλθει!

Η ΟΜΑΔΑ ΑΓΩΓΗΣ ΥΓΕΙΑΣ 2006-07 που υλοποίησε το πρόγραμμα

Γαλανάκης Ιωάννης, Αχτύπης Σάββας, Καραφώτης Παναγιώτης, Τζίφας Μάνος, Λαβόνε Εύα,Σινογεώργος Άγγελος, Τσαλίδης Σίμων, Χουρδάκη Ραφαέλα, Μητροπούλου Κατερίνα, Καρανικόλα Στέλλα, _ανοχρήστου Πένυ, Παπά Ορνέλα, Λώλου Παναγιώτα, Μαντικοπούλου Άγγελική, Μαυρατζά Έλενα, Κολάση Κωνσταντίνα, Πυρουνάκη Βαρβάρα, Λιάκος Βασίλης, Μυλωνάς Γρηγόρης, με τον υπεύθυνο καθηγητή τους.