Ευγενία Λουμπαρδιά- Συμεών Ρετάλης

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΕΣ ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ

Πολλά βιβλία έχουν γραφτεί για την περιβαλλοντική εκπαίδευση. Κανόνας τους η θεωρητική προσέγγιση του θέματος. Τα μονοδιάστατα αυτά κείμενα ελάχιστα συμβάλλουν στην οργάνωση προγράμματος που να γίνεται ελκυστικό στα παιδιά. Να νιώσουν ότι καλύπτουν ή ανακαλύπτουν μια ανάγκη τους.

Το βιβλίο αυτό αποτελεί εξαίρεση στην Ελληνική βιβλιογραφία!

Αρχίζει με την ιστορία της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης προσφερόμενη με λειτουργικό τρόπο, αποφεύγοντας την «ξηρή» παράθεση κειμένων ή αποφάσεων. Τα γεγονότα παρατίθενται με αλληλοσύνδεση, η οποία βοηθά στην κατανόηση της εξέλιξης, με τους διαρκείς προβληματισμούς που τίθονταν, για να έχει αποτέλεσμα ως τρόπος ζωής ο σεβασμός του περιβάλλοντος στον πλανήτη μας.

Στον σχεδιασμό ενός προγράμματος προσφέρει τον προβληματισμό που πρέπει να το διέπει. Παρέχει στον εκπαιδευτικό την αυτενέργεια να οργανώσει την στρατηγική του και την ευελιξία των παραβάσεων ώστε να καταστεί το πρόγραμμα αποτελεσματικό.

Σε παιδιά, σε μαθητές απευθύνεται το περιβαλλοντικό πρόγραμμα, όπου παράλληλα ανακαλύπτουν και άλλες αρετές όπως είναι η ομαδικότητα, η αυτενέργεια, η καλλιέργεια της προσωπικότητας. Η αλληλοεπικοινωνία μαθητή- εκπαιδευτικού επιτυγχάνεται με παιδαγωγική προσέγγιση. Οι παιδαγωγικές μέθοδοι παρατίθενται κωδικοποιημένες. Να τις έχει ο εκπαιδευτικός ως χρηστικό εργαλείο που ανάλογα με την περίπτωση να τις χρησιμοποιεί.

Η σύνδεση των νέων Τεχνολογιών, των σύγχρονων εκπαιδευτικών εργαλείων, με τις περιβαλλοντικές δραστηριότητες δίδονται με λειτουργικό τρόπο. Χώρος που είναι εξαιρετικά εξοικειωμένα τα παιδιά αλλά οι εκπαιδευτικοί τον αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό. Οι συγγραφείς με την παράθεση άφθονου χρηστικού υλικού, από οδηγίες και παραδείγματα μέχρι την σχεδίαση ενός μαθητοκεντρικού περιβαλλοντικού προγράμματος με την χρήση Η/Υ και διαδικτυακών προγραμμάτων, προβάλλουν την παιδαγωγική σύζευξη τους. Σκοπός τους είναι να δημιουργήσουν την αφετηρία που να οδηγεί τους ενδιαφερόμενους να αξιοποιήσουν τις νέες τεχνολογίες σε εκπαιδευτικές εφαρμογές.

Είναι εξυπηρετική, για παράδειγμα, μια σύναξη της περιβαλλοντικής ομάδας να πραγματοποιηθεί μέσω διαδικτύου όταν είναι δύσκολο να βρεθούν στο σχολείο. Με τις νέες τεχνολογίες επικοινωνούμε σε χρονικό διάστημα που όλοι έχουμε ευχέρεια, άρα με ουσιαστική διάθεση συμμετοχής. Και αυτό είναι «αντίδωρο» στις πληροφορικές εφαρμογές…

Ο άνθρωπος πάντα εφάρμοζε τον τεχνολογικό του πολιτισμό στο φυσικό περιβάλλον. Το πρόβλημα δημιουργήθηκε με την κακή χρήση που διατάραξε την ισορροπία και έφερε παρενέργειες. Ο τρόπος χρήσης είναι θέμα παιδείας. Οι συγγραφείς προσφέρουν την μαγιά, δείχνουν το δρόμο που στα χέρια ορεξάτων εκπαιδευτικών πετυχαίνουν το τερπνό (η χρήση της νέας τεχνολογίας) με το ωφέλιμο (η σωστή χρήση της).

[Σελίδες 128, εκδόσεις Γκιούρδας-εκδοτική, Αθήνα 2010] 

Α.Μ.Μ.