ΝΙΚΗ ΛΙΤΟΥ

ΣΤΕΚΟΜΑΙ...

Στέκομαι ξάφνου και σε κοιτώ
ψάχνω κάπου για να κρυφτώ
Είναι ο πόνος μεγάλος
και όχι μικρός
Μα εγώ το παλεύω
και ξανά μπρος
κοιτάζω αστέρι, ήλιο, ουρανό
κάτι που ναναι αληθινό
Όχι ψευδαίσθηση και κάτι απλό
κάτι το μοναδικό
Ανοίγω τα μάτια μου
βλέπω το φως να ουρανός
και πάλι εδώ μπρος βλέπω
το αληθινό φως, εσένα αγάπη
μου που σ' έχω εδώ...
Πικρό το φως...

Το ποίημα είναι εμπνευσμένο από την ερωτική επιστολή που έγραψε η Μαρία Πολυδούρη μετά τον θάνατο του Καρυωτάκη. Η εργασία αυτή πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του μαθήματος των Νεοελληνικών κειμένων της Καθηγήτριας Κατερίνας Αθανασίου.