σήμερα τελειώνει η φοίτηση μας στο Γυμνάσιο. Με αφορμή, λοιπόν, αυτό το γεγονός θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους μας βοήθησαν και στάθηκαν πλάι μας σ'αυτή την περίοδο της μαθητικής μας ζωής. Ελπίζω, φεύγοντας από αυτό το σχολείο να έχουμε όλοι μας αποκομίσει όμορφες εμπειρίες και να έχουμε αποκτήσει όλα τα απαραίτητα εφόδια για το επόμενο βήμα μας. Εύχομαι, ακόμη, στη διάρκεια αυτών των χρόνων να έχουμε αποκτήσει όλοι κάποιον ή κάποιους που να μας στηρίζουν και να μπορούν να μας ενθαρρύνουν, ώστε να επιτύχουμε τους στόχους μας.
Τέλος, θα ήθελα να ευχηθώ ΚΑΛΗ ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ και ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ στον καθένα μας και φυσικά...ΚΑΛΕΣΔΙΑΚΟΠΕΣ!!!
ΑΦΙΕΡΩΜΑ στο Μιχάλη Βιολάρη ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥΛΑΚΗΣ
ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΛΑΝΟ...
ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
Τα κείμενα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα ΤΟ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ προσπαθούμε να υπηρετούν την πληροφόρηση και τον προβληματισμό, χωρίς να εξάπτουμε τον φανατισμό και κάθε άλλη ακρότητα.
Κάθε μέλος της σχολικής μας κοινότητας, κάθε αναγνώστης μας, έχει την δυνατότητα να εκφραστεί στον διαδικτυακό χώρο του «διαλείμματος» με κείμενό του, εφόσον το περιεχόμενό του σέβεται το πνεύμα και τις αρχές του. Καλοδεχούμενες είναι ακόμα οι προτάσεις σας, οι υποδείξεις σας, οι παρατηρήσεις σας και η καλή σας κουβέντα!
ΡΗΤΟ
Ο πλούτος δεν αλλάζει τους ανθρώπους, απλώς ρίχνει τις μάσκες τους.
Ταλεϋράνδος
ΠΟΙΗΣΗ
ΟΙ ΜΟΙΡΑΙΟΙ
Mες την υπόγεια την ταβέρνα, μες σε καπνούς και σε βρισές (απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα) όλ' η παρέα πίναμ' εψές· εψές, σαν όλα τα βραδάκια, να πάνε κάτου τα φαρμάκια.
Σφιγγόταν ένας πλάι στον άλλο και κάπου εφτυούσε καταγής. Ω! πόσο βάσανο μεγάλο το βάσανο είναι της ζωής! Όσο κι ο νους να τυραννιέται, άσπρην ημέρα δε θυμιέται.
Ήλιε και θάλασσα γαλάζα και βάθος τ' άσωτ' ουρανού! Ω! της αβγής κροκάτη γάζα, γαρούφαλα του δειλινού, λάμπετε, σβήνετε μακριά μας, χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!
Tου ενού ο πατέρας χρόνια δέκα παράλυτος, ίδιο στοιχειό· τ' άλλου κοντόημερ' η γυναίκα στο σπίτι λυώνει από χτικιό· στο Παλαμήδι ο γιος του Mάζη κ' η κόρη του Γιαβή στο Γκάζι.
― Φταίει το ζαβό το ριζικό μας! ― Φταίει ο Θεός που μας μισεί! ― Φταίει το κεφάλι το κακό μας! ― Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί! Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Kανένα στόμα δεν τό βρε και δεν τό πε ακόμα.
Έτσι στη σκότεινη ταβέρνα πίνουμε πάντα μας σκυφτοί. Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα όπου μας έβρει μας πατεί. Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!
ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ
ΑΝΕΚΔΟΤΟ
Δικηγόρος στο δικαστήριο μιας μικρής επαρχιακής πόλης καλεί την πρώτη του μάρτυρα, μια γιαγιά γύρω στα 80 και την ρωτάει με τελείως επαγγελματικό ύφος:
- Με γνωρίζετε εμένα κυρία Θεοδώρου;
- Και βέβαια σας γνωρίζω κύριε Αλεξίου, απαντάει η ηλικιωμένη γυναίκα. Σας ξέρω από μικρό παιδάκι και πρέπει να ομολογήσω ότι με έχετε απογοητεύσει. Λέτε ψέματα, απατάτε συνέχεια τη γυναίκα σας, κουτσομπολεύετε τους πελάτες σας. Βεβαίως σας γνωρίζω!
Αποσβολωμένος τελείως ο δικηγόρος από την απρόσμενη απάντηση της γριάς και μη ξέροντας τι άλλο να πει, δείχνει με το δάχτυλό του στην άλλη μεριά της αίθουσας και λέει:
- Τον δικηγόρο της υπεράσπισης τον γνωρίζετε;
- Ω ναι και τον κύριο Σοφόπουλο τον γνωρίζω, απαντά πάλι η μάρτυς. Τον κρατούσα όταν ήτανε μωρό και μπορώ να πω ότι κι αυτός με έχει απογοητεύσει. Είναι μέθυσος και χαρτοπαίκτης, δεν μπορεί να κάνει σχέση με κανένα και είναι από τους χειρότερους δικηγόρους της πόλης μας!
Στο σημείο αυτό, ο πρόεδρος κτυπά το σφυράκι του στην έδρα, διακόπτει τη διαδικασία και καλεί και τους δύο δικηγόρους να πλησιάσουν την έδρα. Όταν πλησιάζουν, σκύβει μπροστά και τους λέει με σιγανή φωνή:
- Όποιος από τους δυο σας τη ρωτήσει αν με ξέρει, την έβαψε!
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου