Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Η ΦΙΛΟΜΟΥΣΟΣ ΛΕΣΧΗ (τυπογραφείο)

0 σχόλια
ΑΙ ΝΕΑΙ ΑΘΗΝΑΙ

Πιθανόν να είναι το πρώτο βιβλίο που περιγράφει την σύγχρονη Αθήνα, το οποίο είναι δίγλωσσο, Ελληνικά και γαλλικά. Θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε πρώιμο τουριστικό οδηγό. Τα θέματα του τα παρουσιάζει  με  λακωνικό τρόπο αφαιρώντας κάθε περιττή "φλυαρία". 
 Στις αρχαιότητες αναφέρεται στην Ακρόπολη και τα γύρω από αυτή  μνημεία. Στις εκκλησίες αναφέρεται κυρίως τις νεόδμητες που είναι πιο μεγαλειώδεις από τις αρχαιότερες. Παρουσίαση γίνεται και στα "αγαθοεργά καταστήματα", (ορφανοτροφεία και νοσοκομεία) και στις τέσσερις πανεπιστημιακές σχολές αλλά και στα δύο γυμνάσια και δύο Ελληνικά σχολεία καθώς και στο Αρσάκειο διδασκαλείο που λειτουργούσαν αυτήν την εποχή.
Παρουσιάζεται η βιομηχανική και εμπορική υποδομή και σειρά άλλων χρήσιμων οικονομικών δεδομένων, όπως ισοτιμίες νομισμάτων, μονάδων μέτρησης και δρομολόγια μέσων μεταφοράς. 
Το ενδιαφέρον και ευκολοδιάβαστο βιβλίο εκδόθηκε το 1860 χωρίς να αναγράφεται ο συγγραφέας, μόνον ο εκδότης του που πιθανόν να είναι αυτός που το έγγραψε. 

Σάββατο 28 Απριλίου 2012

ΚΛΕΙΣΤΑ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

0 σχόλια

ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΑΡΓΙΕΣ

Γνωστοποιήθηκε από το Υπουργείο Παιδείας ότι λόγω των βουλευτικών εκλογών τα σχολεία δεν θα λειτουργήσουν την Παρασκευή 4 και την Δευτέρα 7 Μαΐου.

Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

Συμβουλές για ασφάλεια από κλοπή ή απώλεια

0 σχόλια

ΚΙΝΗΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ 
 
Διατήρησε το κινητό σου τηλέφωνο αθέατο στην τσέπη σου ή την τσάντα σου όταν δεν το χρησιμοποιείς.
Διατήρησε το κινητό τηλέφωνο κλειδωμένο με κωδικό κλειδώματος ή τον αριθμό PIN, όταν δεν το χρησιμοποιείς.
Μη χρησιμοποιείς το κινητό τηλέφωνό σου όταν βρίσκεσαι σε μέρη που δεν αισθάνεσαι ασφαλής.
Προσπάθησε να έχεις το κινητό σου όσο το δυνατόν πιο αθέατο, όταν το έχεις μαζί σου ή το χρησιμοποιείς στο δρόμο.
Βάλε το κινητό σε ασφαλή τσέπη, όταν βρίσκεσαι σε στάση λεωφορείου, στα μέσα μεταφοράς, σε πολυκαταστήματα, εμπορικά κέντρα, γήπεδα, χώρους διασκέδασης και γενικά σε χώρους όπου επικρατεί συνωστισμός.
Μην αφήνεις το κινητό σου χωρίς επίβλεψη όταν βρίσκεσαι σε καφετέρια χώρους διασκέδασης και σε άλλους πολυσύχναστους χώρους. Μη μπαίνεις στη θάλασσα, αφήνοντας το κινητό σου τηλέφωνο (και άλλα αντικείμενα) στην παραλία, χωρίς επιτήρηση.
Στο σπίτι, μην αφήνεις το κινητό σου τηλέφωνο κοντά σε ανοικτά παράθυρα ή πάνω σε τραπέζια στην αυλή, κοντά στο δρόμο.
Μην αφήνεις το κινητό σου χωρίς επίβλεψη στο αυτοκίνητο. Σε περίπτωση που πρέπει να το αφήσεις μέσα στο αυτοκίνητο, τοποθέτησέ το σε σημείο, όπου δεν θα είναι ορατό.
Κατέγραψε και διατήρησε σε ασφαλές μέρος τον αριθμό ΙΜΕΙ της συσκευής σου. Κάθε κινητό τηλέφωνο έχει έναν 15ψήφιο ΙΜΕΙ αριθμό, ο οποίος είναι μοναδικός και προσδιορίζει την ταυτότητα της συσκευής. Μπορείς να δεις αυτόν τον αριθμό στην οθόνη του κινητού σου τηλεφώνου πληκτρολογώντας *#06# (Αστέρι-Δίεση-Μηδέν-Έξι-Δίεση) .
Κατέγραψε τον αριθμό σειράς της συσκευής σου, ο οποίος συνήθως αναγράφεται στο σημείο όπου αναγράφεται και ο αριθμός ΙΜΕΙ.
Δημιούργησε ένα σταθερό δικό σου σημάδι στη συσκευή, ώστε να είναι πιο εύκολη η αναγνώριση σε περίπτωση κλοπής. Ακόμα και μία φωτογραφία του κινητού μπορεί να φανεί χρήσιμη σε περίπτωση εντοπισμού του. (Μαρκάρισμα του κινητού μπορεί να γίνει μ? ένα μαρκαδόρο ή μ? ένα αιχμηρό αντικείμενο. Υπάρχουν και ειδικά στυλό, με ακτίνες UV, οι οποίες είναι αόρατες με γυμνό μάτι και μόνο όταν φωτιστεί εμφανίζεται η εγγραφή).
Μη δίνεις εύκολα το κινητό σου σε κάποιον άγνωστο, ο οποίος σου ζήτησε να κάνει μία «επείγουσα κλήση», χωρίς να ερευνάς και να βεβαιώνεσαι για το ότι πράγματι υπάρχει τέτοια ανάγκη.
Μην εμπιστεύεσαι έναν άγνωστο, ο οποίος θα σου ζητήσει να δει το κινητό σου για να διαπιστώσει αν είναι αυτό που «έχασε» ή για να εξετάσει το μοντέλο ή για άλλη παρόμοια δικαιολογία.
Σε περίπτωση απειλής με οποιοδήποτε όπλο, μη διακινδυνεύεις τη ζωή ή τη σωματική σου ακεραιότητα, για να διατηρήσεις στη κατοχή σου το κινητό τηλέφωνο.
Διάβασε προσεκτικά και εφάρμοσε τις συμβουλές ασφάλειας του προμηθευτή του κινητού σου τηλεφώνου.
Ενημέρωσε αμέσως την πάροχο εταιρεία σε περίπτωση κλοπής ή απώλειας του κινητού τηλεφώνου.
Κατάγγειλε στην Αστυνομία την παράνομη αφαίρεση του κινητού σου. Κάλεσε το 100 σε οποιαδήποτε ύποπτη περίπτωση.

ΠΗΓΗ: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

Θερινές Αθηναϊκές απολαύσεις

0 σχόλια

Η καθιέρωση των «αμαρτωλών» μπαιν μιξτ!

Από τα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα η φράση «μπαιν μιξτ» καθιερώθηκε στη ζωή των Ελλήνων, ως μορφή νεωτερισμού που προκαλούσε σφοδρές αντιδράσεις από τους συντηρητικούς της εποχής. Τι ήταν όμως τα «μπαιν μιξτ», δηλαδή τα μικτά μπάνια; Η τάση να απολαμβάνουν το θαλάσσιο μπάνιο τους άνδρες και γυναίκες στην ίδια παραλία!

«Χαρά και αγαλλίασις εις τους θαυμαστάς των μικτών λουτρών», έγραφαν οι εφημερίδες το 1916, δημοσιεύοντας την είδηση ότι «οι αστυνόμοι Πειραιώς αντικαθίστανται και συνεπώς θ’αφεθούν πιθανώς ελεύθερα τα “μπαιν-μιξτ”». Συμπλήρωναν δε ότι «οι Ατθοί και αι Ατθίδες το σιγοψιθύριζαν, χωρίς να το πολυελπίζουν»! Η υπόθεση των «μπαιν μιξτ» παρακολούθησε στενά το κίνημα της γυναικείας απελευθέρωσης, υπήρξε το αγαπημένο θέμα των χρονογράφων, των αθηναϊκών επιθεωρήσεων και των στιχουργών. Το 1917 μάλιστα δεσποινίς που κρυβόταν από τα αρχικά Σ.Α.Μ. δημοσίευε σε απογευματινή εφημερίδα πρόσκληση να της στείλουν τα στοιχεία τους -σε ποστ ρεστάντ- όσοι επιθυμούσαν να λάβουν μέρος στο νέο κίνημα.
Δηλαδή, ούτε λίγο, ούτε πολύ συστήθηκε «κρυφός» Σύλλογος! Οι αντιδράσεις ήταν σφοδρές. «Η κρυπτομένη υπό τα τρία ψηφία του αλφαβήτου δεσποινίς εννοεί να εφαρμόση και εφέτος την αμαρτίαν αυτήν, την οποίαν τόσον κατεδίωξαν αι Αρχαί πέρυσι. Πολύ καλά… Να ιδούμε όμως τι λέγει και η Αστυνομία, η οποία, ως γνωστόν, θέλει τα ερίφια με τα ερίφια και τα πρόβατα με τα πρόβατα», έγραφε μεγάλη Αθηναϊκή εφημερίδα προαναγγέλοντας τις σκληρές διώξεις που θα ακολουθούσαν την καθιέρωση της νέας μόδας!
Μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 1920, ακόμη και η συνάντηση άνδρα και γυναίκας στα ανοιχτά της θάλασσας, θεωρούνταν μέγα σκάνδαλο. Κυριολεκτικά σηκωνόταν ο κόσμος στο πόδι, οι αμύντορες της ηθικής κραύγαζαν με ιερή αγανάκτηση, οι αρχές συγκινούνταν και οι χωροφύλακες τάσσονταν άγρυπνοι φρουροί της ηθικής στις φαληρικές ακτές. Αρκετοί «τολμηροί» θιασώτες της νέας μόδας συλλαμβάνονταν και καταδικάζονταν από το Πταισματοδικείο Πειραιώς.

Ωστόσο, όπως όλες οι μόδες, έτσι και τα «μπαιν μιξτ», παρά τις αντιδράσεις διαδίδονταν όλο και περισσότερο. Στην αρχή κατέκτησαν τις λουτροπόλεις της εποχής. Στη συνέχεια εμφανίσθηκαν σε απομακρυσμένα σημεία των ακτών της Αττικής, όπως θεωρούνταν τότε οι ακτές του Σκαραμαγκά, της Βουλιαγμένη και άλλες, πάντοτε με αρκετές προφυλάξεις.
Το 1925 μάλιστα, επίκεντρο του ενδιαφέροντος για τις παρέες ήταν το Καλαμάκι, όπου κατέβαιναν τη νύχτα και έκαναν μπάνιο στην ίδια παραλία άνδρες και γυναίκες. Το 1926 άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους και την ημέρα. Το 1927 πιά, τα «μπαιν μιξτ» γίνονταν εν πλήρη μεσημβρία και χωρίς καμιά προφύλαξη. Από τις ακτές του Καλαμακίου μέχρι τη Βουλιαγμένη λούονταν κάθε μέρα μαζί, χιλιάδες άνδρες, γυναίκες, γέροντες και παιδιά.
«Δεν είναι απίθανον να εύρη κανείς και αυτόν τον πταισματοδίκην του Πειραιώς, ο οποίος προ μερικών ετών κατεδίκασε τους κολυμβητάς του Φαλήρου διότι εσυνάντησαν εις τα ανοιχτά με γυναίκες…», έγραφαν οι εφημερίδες.

Γλυφάδα, Βούλα, Βουλιαγμένη
Το 1927 λοιπόν πρέπει να θεωρηθεί ως έτος καθιέρωσης των μικτών μπάνιων στην Αθήνα. Τα Φάληρα, παρέμεναν ο αγαπημένος θερινός προορισμός των Αθηναίων, αλλά εκεί τα «μπαιν μιξτ» άργησαν να καθιερωθούν. Τρεις ήταν οι πιο πολυσύχναστες και κοσμικές παραλίες για τους οπαδούς τους. Η Γλυφάδα, η Βούλα και η Βουλιαγμένη, που συγκέντρωναν εκατοντάδες λουόμενους, οι οποίοι ανέρχονταν σε χιλιάδες τις Κυριακές. Τα ρεπορτάζ της εποχής είναι απολαυστικά…
«Βλέπει κανείς ένα γκρουπ από άνδρες και γυναίκες –νέους όλους― να παίζουν με μια μπάλα φουτ μπωλ μέσα στη θάλασσα. Πιο πέρα μερικοί νέοι και κορίτσια, εκτελούν, χωριστά, αγώνας δρόμου εις την αμμουδιά. Καμμιά φορά παρεκκλίνουν από τον δρόμο τους και κυνηγιούνται μέσα στη θάλασσα…».

Ο παππούς και τα γυμνά…
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί έναν σεβάσμιο παππού, με ένα παντελονάκι, να μην κοκκινίζει από αγανάκτηση για το κύμα διαφθοράς, βλέποντας γύρω του να λυσσομανάνε τα κοριτσόπουλα, φορώντας μονάχα μαγιό και αφήνοντας ακάλυπτο μεγάλο μέρος του σώματός τους;
Γυναίκες περνούσαν αδιάφορες μπροστά από τον ξαπλωμένο πρεσβύτη, ο οποίος αφημένος στη θαλπωρή του ήλιου βρισκόταν σε στάση που δεν ήταν εντελώς «κορέκτ», σύμφωνα με δημοσιογράφο της εποχής!

Ξεκάλτσωτες…
Δεν ήταν λίγες οι γυναίκες που έκαναν τη βόλτα τους στην παραλία «αν τουαλέτ», σύμφωνα με τη γλώσσα της εποχής, δηλαδή με φόρεμα από ύφασμα «κασσά» και με λαμέ ομπρέλα για να προστατεύονται από τις ηλιακές ακτίνες. Σα να βρίσκονταν στην πλατεία Συντάγματος! Διότι και στην πλατεία Συντάγματος είχε εμφανιστεί η μόδα να κυκλοφορούν οι κυρίες ξεκάλτσωτες.
Η κάλτσα, σύμβολο της γυναικείας θηλυκότητας και σεμνότητας άργισε να «υποχωρήσει» ως αξεσουάρ που προστάτευε και την ηθική υπόστασή της. Άρα, η μόνη διαφορά των γυναικών που εκμεταλλεύονταν την παραλία για να προβάλουν τα ρούχα τους, ήταν ότι περπατούσαν ξυπόλητες στην ακροθαλασσιά!

Το σεντόνι και η υπηρέτρια
Όσο για τις επώνυμες κυρίες, συζύγους βουλευτών, ανωτάτων αξιωματικών, καθηγητών κ.ά., αυτές εμφανίζονταν στην παραλία συνοδευόμενες από τις υπηρέτριές τους. Επελέγαν μεν τα «μπαιν μιξτ», αλλά έπαιρναν και τις προφυλάξεις τους για να αποφύγουν τις «κακές γλώσσες» και τα «κουτσομπολιά» που μπορούσαν να εκθέσουν τις ίδιες και ακόμη περισσότερο τους συζύγους τους.
Oι κυρίες ετοιμαζόνταν να πέσουν στη θάλασσα, ενώ οι υπηρέτριες κρατούσαν το προστατευτικό σεντόνι. Εννοείται ότι το μαγιό είχε φορεθεί εκ των προτέρων, αλλά με τον τρόπο αυτό δεν επιτρεπόταν στα αδιάκριτα όμματα να θωρούν τη σκανδαλιστική για την εποχή διαδικασία του «γδυσίματος»!

Προσποιητή… αφέλεια
Δεν ήταν βεβαίως λίγες οι περιπτώσεις εκείνων που επιδίωκαν να προκαλέσουν την προσοχή. Η μεταβατική περίοδος των «μπαιν μιξτ» είχε και τις αρνητικές πλευρές της… Μπορεί το χαλινάρι της σεμνοτυφίας να αποτινασσόταν σιγά-σιγά, αλλά οι γυναίκες δεν έχαναν την ευκαιρία ―πως ήταν δυνατόν άλλωστε― να «εκμεταλλευθούν» τα κάλλη τους προκαλώντας τους παρευρισκόμενους.
Πάντως, η Γλυφάδα με λαϊκότερο χαρακτήρα από τη Bούλα και τη Bουλιαγμένη  ήταν εκείνη που προσέλκυε τον περισσότερο κόσμο. Kαι δεν ήταν λίγες οι φορές που θύμιζε το… Ζάππειο των ηλιόλουστων χειμωνιάτικων απογευμάτων.

«Καθιερώθησαν οριστικώς»
Aυτό, διαπίστωναν οι δημοσιογράφοι της εποχής, οι οποίοι αφενός επιβεβαίωναν ότι τα «μπαιν μιξτ» καθιερώθηκαν οριστικά, ενώ δεν απέκλειαν ότι το 1928 ίσως να έβλεπαν το ίδιο θέαμα ακόμη και στο Φάληρο. «Ασφαλώς του χρόνου (δηλ. το 1928) η διάδοσίς των θα παρουσιάζη τόσην διαφοράν και ίσως η εξέλιξις να δυσαρεστήση τους υπερμάχους των αυστηρών ηθών, αλλά δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να αντισταθή εις την δύναμιν της εξελίξεως».

Τ. Μωραϊτίνης «Τα μπαιν μιξτ είνε πολιτισμός»
Μπορεί να καθιερώθηκαν και να εξασφάλισαν το ακαταδίωκτο τα «μπαιν μιξτ» αλλά οι συζητήσεις συνεχίστηκαν για πολλά χρόνια. «Εις την θάλασσαν, όπου λούονται αντιπρόσωποι και των δύο φύλων, πνίγεται η σεμνοτυφία», έγραφε σε ένα χρονογράφημά του (1936) ο Τίμος Μωραϊτίνης, ο οποίος ωστόσο τόνιζε ότι «τα μπαιν μιξτ λέγουν ότι είνε πολιτισμός».
Ο σοφός αθηναιο-χρονογράφος προχώρησε ένα βήμα παραπάνω, κάνοντας λόγο για «προμπαινμιξτικήν» και «μεταμπαινμιξτικήν» εποχή! ίποτε πλέον δεν ήταν ίδιο. Οι συναντήσεις των δύο φύλων στις παραλίες της Αττικής σηματοδοτούσαν την «αλλαγή εποχής». Τα μπαιν μιξτ δεν είνε απόλαυσις δροσιάς, καθαριότητος και υγείας. Είνε είδος κοσμικής κινήσεως και ελευθέρας συναντήσεως των δύο φύλων που εξημερώνει τα ήθη», διαπίστωνε ο Μωραϊτίνης.
ΣΣ. Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στον "ΜΙΚΡΟ ΡΩΜΗΟ" (http://mikros-romios.gr/), την ηλεκτρονική εφημερίδα για την Αθήνα, του Μουσείου της "ΠΟΛΕΩΣ των ΑΘΗΝΩΝ" του ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΒΟΥΡΟΥ- ΕΥΤΑΞΙΑ.

Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ

0 σχόλια
 ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΦΥΣΗ Β'μέρος
  
Η περιβαλλοντική  είναι μία στάση ζωής και αφορά την προσφορά βοήθειας προς στη φύση.  Μέσα από αυτή δίνεται η  ευκαιρία  να μειωθεί το χάσμα που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα στους ανθρώπους και το φυσικό περιβάλλον!      
  Μέλος της περιβαλλοντικής  ομάδας θέλω να μοιραστώ την εμπειρία μου. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ο ενθουσιασμός και η χαρά που δείχνουν τα μέλη της ομάδας. 

Κάθε Δευτέρα μόλις έρχεται η τελευταία ώρα ανυπομονούμε να τελειώσει για να πάρουμε τα φτυάρια μας και να πιάσουμε δουλειά. Όπως πάντα μια συντονισμένη ομάδα λειτουργεί καλύτερα απ’ότι ένα άτομο. Έτσι άλλοι ποτίζουν, άλλοι φυτεύουν και άλλοι σκάβουν. Επίσης μέσω της περιβαλλοντικής ομάδας κάνουμε νέες γνωριμίες. Προσωπικά, γνώρισα τρία παιδιά με τα οποία δεν είχα φανταστεί ποτέ πως θα μπορούσαμε να κάνουμε παρέα.  
  Ας μην ξεχνάμε και την προσφορά παλαιών μαθητών του σχολείου μας. Πρόσφατα ένας παλιός μαθητής, ο Δημήτρης Αλεβίζος, βοήθησε στην περίφραξη του χώρου, για προστασία των καλλιεργειών μας και οριοθέτηση του κήπου.
 Έτσι λοιπόν ας μην αφήνουμε τις ψυχές μας εκτεθειμένες σ’ αυτά που μας προβάλουν και μας απομακρύνουν από τη φύση... για ένα καλύτερο μέλλον!



ΠΟΛΥΞΕΝΗ ΓΙΑΜΑΙΟΥ

Τρίτη 24 Απριλίου 2012

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ

5 σχόλια
ΕΚΔΡΟΜΗ ΜΥΚΗΝΕΣ-ΝΑΥΠΛΙΟ

ΜΥΚΗΝΕΣ
Οι ανασκαφές άρχισαν το 1841 και συνεχίστηκαν το 1876 από τον Ερρίκο Σλήμαν που ανακάλυψε τον Ταφικό κύκλο Α’.Οι ανασκαφές που συνεχίστηκαν απέδειξαν ότι ο λόφος κατοικήθηκε τη Νεολιθική Εποχή και την ΄Υστερη Εποχή του Χαλκού και γνωρίζει μεγάλη ακμή (1350-1200π.Χ) δίνοντας το όνομά του στο Μυκηναϊκό πολιτισμό.
Αξιοθέατα
-Πύλη των Λεόντων: θαυμαστό μεγαλιθικό μνημείο,σύμβολο του βασιλικού οίκου των Μυκηνών.Στο υπέρθυρο ανάγλυφη παράσταση λιονταριών,από τα αρχαιότερα δείγματα μνημειακής γλυπτικής.Θα σας ξαφνιάσει το υπέρθυρο που στηρίζει το τρίγωνο γλυπτό με τα δυο αντιμέτωπα λιοντάρια και ο μονόλιθος που ζυγίζει 18 τόνους!
-Κυκλώπεια τείχη:τείχη κτισμένα με ακανόνιστους ογκόλιθους,χωρίς τάξη,προβληματίζει η μεταφορά και τοποθέτησή τους εκεί.Θεωρούσαν ότι μόνο Κύκλωπες θα μπορούσαν να τα έχουν μεταφέρει εκεί.
-Ταφικός Κύκλος Α’: 6 βασιλικοί τάφοι.
-Ταφικός Κύκλος Β’: 14 λακκοειδείς τάφοι και άλλοι μικρότεροι.
-Ο θησαυρός του Ατρέα ή τάφος του Αγαμέμνονα.
-Το Ανάκτορο σε διάφορα επίπεδα στην κορυφή του λόφου.Διασώζονται μόνο τα θεμέλια και οι βάσεις των κιόνων.
-Αρχαιολογικό Μουσείο με χιλιάδες ευρήματα που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη του Ερρίκου Σλήμαν και οι ανασκαφές που έγιναν από τα τέλη του 19ου αιώνα και μετά.

ΝΑΥΠΛΙΟ
-Πλατεία Συντάγματος:θυμίζει πιάτσα ιταλικού χαρακτήρα,παλαιότερα λεγόταν Πλατεία Πλατάνου-εδώ κράτησε όμηρους ο Κολοκοτρώνης τα παιδιά των αγάδων,μέχρι να του παραδώσουν το φρούριο.Εδώ και το τζαμί που επί  Καποδίστρια υπήρξε αλληλοδιδακτικό σχολείο.Το τριώροφο κτίριο με τις πέντε καμάρες ήταν το βενετσιάνικο οπλοστάσιο,σήμερα στεγάζει το Αρχαιολογικό Μουσείο.Το κτίριο της Εθνικής Τράπεζας,κτίσμα του Μεσοπολέμου.Στην οδό Σταϊκοπούλου το Βουλευτικό,κτίριο που χρησιμοποιήθηκε ως πρώτο Κοινοβούλιο της Ελλάδας.
-Ο γύρος της Ακροναυπλίας: κάτω από το Παλαμήδι και πίσω από την Ακροναυπλία βρίσκεται η δημοφιλής παραλία της Αρβανιτιάς.Το 1779 οι Τούρκοι γκρέμισαν από εκεί πολλούς Αλβανούς γιατί σήκωσαν κεφάλι στο σουλτάνο.Ο περίπατος καταλήγει κάτω από τα< πέντε αδέλφια>,τα πέντε κανόνια της Ακροναυπλίας.
-Το Μπούρτζι αρμενίζει στη θάλασσα και απέναντι οι ακτές του Άστρους και της Νέας Κίου.Γαντζωμένο στη νησίδα των Αγίων Θεοδώρων,στη μέση του κόλπου κατά τη διάρκεια της Ενετοκρατίας συνδεόταν με την Ακροναυπλία με αλυσίδα για να εμποδίζει την είσοδο των ανεπιθύμητων πλοίων.Οχυρώθηκε με κάστρο το 1470.Μετά την άφιξη του Όθωνα και με την καθιέρωση της θανατικής καταδίκης έγινε κατοικία του δημίου και των βοηθών του,οι οποίοι έβγαιναν μόνο για να εκτελέσουν κάποια καταδίκη με γκιλοτίνα.
-Το κάστρο του Παλαμηδίου,το όραμα του Βενετού Μοροζίνι.Είναι κτισμένο σε ύψος 216 μέτρα.Οχυρώθηκε από τους Ενετούς,το 1715 το κατέλαβαν οι Τούρκοι και το κράτησαν έως το 1822.Ήταν απόρθητο και το αποτελούσαν 8 προμαχώνες.Επικοινωνούσε μέσω γαλαρίας με την πόλη του Ναυπλίου.
-Οι τρεις οχυρώσεις της πόλης(Παλαμήδι-Ακροναυπλία-Μπούρτζι)φτιάχνουν μια πέτρινη φωλιά για όσους θέλουν να βιώσουν την ατμόσφαιρα της πρώτης πρωτεύουσας της Ελλάδας.Στο Παλαμήδι φτάνεις αφού ανέβεις τα 857 σκαλιά (κι ας λέει η παράδοση ότι είναι 999).
-Δείτε επίσης τον ανδριάντα του έφιππου Κολοκοτρώνη,την πλατεία Καποδίστρια με το άγαλμα του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας,το Δικαστικό Μέγαρο την περιοχή των πεζοδρόμων,την πλατεία των Τριών  Ναυάρχων,το Δημαρχείο(ήταν το πρώτο Γυμνάσιο),το Πολεμικό Μουσείο(η πρώτη Σχολή Ευελπίδων), τον Άγιο Σπυρίδωνα(βγαίνοντας από την πλατεία Συντάγματος κι ακολουθώντας την οδό Καποδιστρίου-εδώ δολοφονήθηκε ο Καποδίστριας το 1831).  
-Ποια ήταν η Ψωροκώσταινα;
Ήταν αρχόντισσα των Κυδωνιών,του Αϊβαλίου,Πανωραία Χατζηκώστα,σύζυγος πάμπλουτου Αϊβαλιώτη εμπόρου,που φημιζόταν για την ομορφιά της.Όταν οι Τούρκοι έκαψαν το Αϊβαλί,κατέληξε πάμφτωχη στο Ναύπλιο όπου προσπαθούσε να ζήσει ξενοπλένοντας.Σιγά σιγά εξαθλιώθηκε και άρχισε να ζητιανεύει.Στο λιμάνι την φώναζαν Ψωροκώσταινα.Η περήφανη γριά μια Κυριακή του 1826 είπε το περίφημο <δεν έχω τίποτε άλλο από αυτό το ασημένιο δαχτυλίδι και αυτό το γρόσι,αυτά προσφέρω στο μαρτυρικό Μεσολόγγι>και τα άφησε πάνω στο τραπέζι που είχε στήσει στην πλατεία του Ναυπλίου η Ερανική Επιτροπή.Αμέσως μετά από αυτό άρχισαν να πέφτουν βροχή πάνω στο τραπέζι λίρες και γρόσια!

Πηγή : Ανακαλύψτε τη Ελλαδα-Πελοπόννησος

Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

Σχολικός Διαγωνισμός Αφίσας

0 σχόλια
«Μια ζωή … ποδήλατο»


Το Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας-Κέντρο ΓΑΙΑ διοργανώνει Πανελλήνιο Σχολικό Διαγωνισμό Αφίσας που απευθύνεται σε μαθητές των τάξεων Α΄, Β΄ και Γ΄ των  Γυμνασίων  με θέμα τα Μέσα Μεταφοράς και τίτλο «Μια ζωή… ποδήλατο».
 Στόχος του διαγωνισμού είναι να συνειδητοποιήσουν οι μαθητές την ανθρώπινη επίδραση στο παγκόσμιο περιβάλλον και  την ανάγκη για δράση, αλλά  και να προβάλουν τις λύσεις που αφορούν κάθε έναν από εμάς.   Οι μαθητές θα αποτυπώσουν εικαστικά τη συμμετοχή των μέσων μεταφοράς στο πρόβλημα της παγκόσμιας αλλαγής του κλίματος και θα δώσουν το μήνυμα της  χρήσης  του ποδήλατου σαν μέρος της λύσης για το μεγάλο αυτό περιβαλλοντικό πρόβλημα. 
Δήλωση συμμετοχής
Όροι συμμετοχής:
•   Κάθε σχολική τάξη μπορεί να πάρει μέρος στο διαγωνισμό με μία ομάδα έως 5 άτομα και με μόνο 1 έργο
•   Το έργο πρέπει να είναι πρωτότυπο και να μην έχει πάρει μέρος σε άλλο διαγωνισμό
•   Το έργο θα έχει δημιουργηθεί με την επίβλεψη εκπαιδευτικών του σχολείου
Προδιαγραφές αφίσας:
•       Μέγεθος  :  70Χ60 cm
•       Τεχνοτροπία : Ελεύθερη
•       Μπορούν να χρησιμοποιηθούν έτοιμα μέσα: φωτογραφίες, αποκόμματα εφημερίδων, ή περιοδικών, καθώς και παλιά χαρτιά, που θα αποτελούν μέσο πρωτότυπης έκφρασης για ένα τελικό αποτέλεσμα.
•       Το έργο να είναι δισδιάστατο και δεν θα είναι τοποθετημένο σε πλαίσιο
•       Το έργο να έχει τίτλο, δηλαδή ένα επικοινωνιακό μήνυμα  
•       Το έργο να είναι ομαδικό
Η προθεσμία υποβολής των έργων λήγει στις 4 Μαϊου 2012 (σφραγίδα ταχυδρομείου). Τα έργα, μπορούν να αποσταλούν ταχυδρομικά, ή να παραδοθούν στο Μουσείο, Τρίτη ως Παρασκευή, 9.00πμ έως 2.30μμ
Τα παιδιά της ομάδας που θα διακριθεί Θα λάβουν από μια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή.
Περισσότερες πληροφορίες  δίδονται στο: 210-8015870 εσωτ. 527 (Λίλυ Ιακωβίδου Αλευρά) και στην ιστοσελίδα http://www.gnhm.gr/NewsDetail2.aspx?selArticle=322


Σάββατο 21 Απριλίου 2012

ΡΟΜΠΟΤΙΚΗ

0 σχόλια

ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΠΛΑΝΗΤΑΡΙΟ
  
Το Ίδρυμα Ευγένιου Ευγενίδου επισκέφτηκε η ομάδα ρομποτικής του σχολείου την Παρασκευή 30 Απριλίου. Τα παιδιά παρακολούθησαν το πρόγραμμα με την ονομασία <<Το μυστήριο του Μάριου>>.
Οι μαθητές ήταν χωρισμένοι σε ομάδες και έπρεπε να κοιτάζουν τα εκθέματα και να προσπαθούν να συμπληρώσουν ένα χαρτί με ερωτήσεις για να λύσουν το μυστήριο και να βρούνε ποιος απήγαγε τον Μάριο. 
Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα δραστηριότητα που βοήθησε τα παιδιά να λειτουργούν ομαδικά και να μάθουν κάποια πράγματα. Πριν τα παιδιά φύγουν από το ίδρυμα παρακολούθησαν και ένα σύντομο πρόγραμμα με πειράματα φυσικής που ήταν εξίσου ενδιαφέρον. Στη  συνέχεια οι μαθητές αποχώρησαν και γύρισαν στο σχολείο.
 Ήταν μια εκπληκτική εκδρομή που «άφησε» στα παιδιά θετικά αποτελέσματα.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΕΜΕΝΑΓΑΣ

Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

Διαγωνισμός Ζωγραφικής

0 σχόλια

6η Παγκόσμια Biennale

Η Ακαδημία Παιδικής Τέχνης διοργανώνει την 6η Παγκόσμια Biennale παιδικής Ζωγραφικής 2012-2013 με θέμα «Παγκόσμια Κληρονομιά, ο πολιτισμός και η παράδοση των λαών», η οποία απευθύνεται σε μαθητές ηλικίας 5-17 ετών. Στόχος της Biennale είναι, παιδιά από διαφορετικές χώρες με την βοήθεια των εκπαιδευτικών τους, να έρθουν σε επαφή με την ιστορία, τα μνημεία και την παράδοση της χώρας τους, που αποτελούν κομμάτι της Παγκόσμιας Κληρονομιάς.
Τα έργα είναι ατομικά και πρέπει να ζωγραφιστούν επάνω σε χαρτί ή μουσαμά ζωγραφικής διαστάσεων 60Χ40 ή 55Χ55 εκ. Τα υλικά που θα χρησιμοποιηθούν είναι νερομπογιές, τέμπερες, μελάνες, παστέλ ξερό, λαδοπαστέλ, μολύβια, ακρυλικά, κολάζ, μικτές τεχνικές. Στην οπίσθια όψη κάθε έργου θα πρέπει να επικολληθεί φωτοτυπία του στοιχείων του μαθητή (υπάρχει υπόδειγμα)  συμπληρωμένου ευανάγνωστα.
Υπόδειγμα γραφής στοιχείων διαγωνιζόμενου
Τα έργα αποστέλλονται στην διεύθυνση:
Μουσείο και Ακαδημία Παιδικής Τέχνης (υπόψη Προέδρου Λίτας Μαυρογένη)
Συδινή Ξάνθης- Τ.Κ. 67 100
Η διεύθυνση του Μουσείου και της Ακαδημίας Παιδικής Τέχνης θα βραβεύσει τα έργα, που θα επιλεγούν από ειδική επιτροπή Καλλιτεχνών Εκπαιδευτικών και Παιδοψυχολόγων, με τα ακόλουθα βραβεία:
- 1ο Βραβείο το μετάλλιο της Ακαδημίας Παιδικής Τέχνης,
- 2° βραβείο περγαμηνή άριστης συμμετοχής,
- 3° βραβείο περγαμηνή άριστης συμμετοχής.
Η τελευταία ημερομηνία αποστολής των έργων είναι 30 Ιουνίου 2012.
Περισσότερες πληροφορίες δίδονται στο τηλέφωνο και faχ: 25410 78109, στο  e-mail: litamaνrogeni@gmail.gr και από την ιστοσελίδα: www.oikoumeni.gr

Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ ΠΕΡΙΚΛΕYΣ

2 σχόλια
Η εν Πόντω Ελληνική Φυλή

Περιγράφει την περιοχή του Πόντου ιστορικά, γεωγραφικά, οικονομικά και κοινωνικά. Ξεφυλλίζοντας  το βιβλίο συναντάς αναφορές σε ονόματα πολύ οικεία  από τις περιοχές που υπάρχουν γύρω μας όπως τα Σούρμενα και η Αργυρούπολη αλλά και από τα ονόματα των οδών αυτών των προσφυγικών συνοικιών.
Στο τέλος του βιβλίου,  που εκδόθηκε το 1866, υπάρχει ευρύς κατάλογος συνδρομητών όπου  ορισμένα από τα γραφόμενα επώνυμα τα συναντάς και στους ποντιακής καταγωγής  κατοίκους των  περιοχών μας...


Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

ΣΤΑ ΣΟΥΡΜΕΝΑ

0 σχόλια
ΠΑΜΠΟΝΤΙΑΚΟΝ ΠΑΝΟΫΡ


Η Ένωση Ποντίων Σουρμένων συνεχίζει τις θεσμοθετημένες πλέον εκδηλώσεις της που διεξάγονται την εβδομάδα του Πάσχα, με κορύφωση την Κυριακή του Θωμά με το ταφικό έθιμο και το ποντιακό γλέντι. Εκδηλώσεις που στηρίζονται στις  παραδόσεις των αλησμόνητων Σουρμένων του Πόντου και συνεχίζονται στα νέα Σούρμενα του Ελληνικού απαλλαγμένα από την φολκλόρ θεώρηση των ηθών και των εθίμων. Η διάσταση αυτή έχει ως αποτέλεσμα ο ποντιακός πληθυσμός του Ελληνικού να διατηρεί τη συνεκτικότητά του στο αφομοιωτικό αστικό περιβάλλον της συγχρονης εποχής. 
Συνιστούμε να κατηφορήσετε στο Ελληνικό αλλά να μην σταθείτε μόνον στην υπαίθρια αγορά που θα λειτουργεί  στην Ιασωνίδου. Το πρόγραμμα που ακολουθεί διευκολύνει να ρυθμίσετε το χρόνο σας για να γνωρίσετε τον ποντιακό πολιτισμό. 

ΠΑΜΠΟΝΤΙΑΚΟΝ ΠΑΝΟΫΡ-πρόγραμμα
ΣΣ. Πατήστε πάνω στην κάθε εικόνα μια φορά για να μεγεθυνθεί ώστε να' ναι ευανάγνωστο το περιεχόμενό της.












Τρίτη 17 Απριλίου 2012

Γεώργιος Βιζυηνός

0 σχόλια
Το αμάρτημα της μητρός μου


Το διήγημα  αναφέρεται στις απέλπιδες και μάταιες προσπάθειες της χήρας μητέρας του συγγραφέα να σώσει την άρρωστη κόρη της, η οποία τελικά πέθανε, και στην υιοθεσία διαδοχικά δυο άλλων κοριτσιών. Κατά βάθος όλες αυτές οι προσπάθειες απέρρεαν από την ενοχή που τη βασάνιζε, επειδή η ίδια είχε σκοτώσει κάποτε ακούσια ένα από τα παιδιά της (το μοναδικό τότε κοριτσάκι της, που ήταν βρέφος) και είχαν στόχο την εξιλέωση της και την αναπλήρωση του τραγικού κενού.
Ένα κλασσικό διήγημα της ελληνικής λογοτεχνίας, γραμμένο από έναν απ’ τους καλύτερους πεζογράφους της χώρας μας. Στο βιβλίο επίσης περιέχονται και άλλα διηγήματα του Γ. Βιζυηνού που αφορούν αναγνώστες όλων των ηλικιών.
[Κυκλοφορεί από τους εκδοτικούς οίκους: ΕΣΤΙΑΣ, ΠΑΤΑΚΗ, ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, ΚΕΔΡΟΣ, ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΣ, ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΟ, ΕΜΠΕΙΡΙΑ, ΑΙΓΟΚΕΡΟΣ, ΠΕΛΕΚΑΝΟΣ]

ΣΣ Το διήγημα αυτό έγινε σενάριο για  θεατρική παράσταση. Η ομώνυμη τηλεοπτική σειρά που προβάλλεται αυτό το διάστημα δεν σχετίζεται με το περιεχόμενο του διηγήματος.
Iωάννα Κουρνιώτη

Δευτέρα 16 Απριλίου 2012

ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΟΣ Γ., ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ-ΧΡΙΣΤΟΦΕΛΛΗ Μ.,ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ Ν., ΦΩΤΙΑΔΗΣ ΕΥ., ΜΗΝΙΑΤΗΣ ΗΛ.

0 σχόλια
 Νεοελληνικά Αναγνώσματα Β' Λυκείου 

Σχολικό εγχειρίδιο που εκδόθηκε από τον Οργανισμό Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων το 1967, το οποίο χρησιμοποίησαν οι μαθητές της Β' λυκείου (ή της Ε' Γυμνασίου όπως ονομαζόταν για ένα διάστημα) μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '70.
Χωρίζεται σε τέσσερα μέρη, που το καθένα αντιπροσωπεύει μια ορισμένη εποχή και κάθε μέρος παρουσιάζει τον αντιπροσωπευτικό πεζό και ποιητικό λόγο. 
Αρχίζει με την Βυζαντινή και μεταβυζαντινή περίοδο, ακολουθεί το διάστημα της Κρητικής περιόδου μέχρι την Επανάσταση του '21. Το τρίτο μέρος και μεγαλύτερο σε έκταση  περιλαμβάνει την λογοτεχνία του ελευθέρου έθνους (μέχρι το 1940) και το τέταρτο περιέχει έργα της ξένης λογοτεχνίας που αναφέρονται στην Ελλάδα ή τους Έλληνες.
Το ενδιαφέρον βιβλίο περιέχει λεξιλόγιο και σύντομα βιογραφικά των συγγραφέων που  τους παρουσιάζονται τα δημιουργήματα.


Πέμπτη 12 Απριλίου 2012

ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ

9 σχόλια


«Ω ΓΛΥΚΥ ΜΟΥ ΕΑΡ» 

Ο θάνατος φέρνει θλίψη και πόνο στους ανθρώπους, παρά την πίστη στην αθανασία της ψυχής. Και η θλίψη γίνεται οδύνη κι ο πόνος γίνεται θυμός, όταν πρόκειται για το θάνατο ενός νέου, ενός παιδιού.
Πώς να απο-δεχτεί η μάνα τον παραλογισμό- και τη νομοτέλεια- του θανάτου του "άχρονου φωτός", της "χαράς και της ηδονής της καρδιάς"; Πώς να αντέξει την πιο τραγική απώλεια του "σπλάχνου των σπλάχνων της";
 Η μάνα, παρούσα στο μαρτύριο του "ωραίου κάλλει", κλαίει και οδύρεται, φρίττει και εγκαλεί.
"Οίμοι, φως του κόσμου!
Οίμοι, φως το εμόν!"

"Ω φως των οφθαλμώv μου, γλυκύτατόν μου τέκνον,
τάφω πως εν σκοτεινώ κατακρύψαι;"

" Κ' η Θέτις ξέσκιζε τα πορφυρά της ρούχα,
κ' έβγαζεν από πάνω της και ξεπετούσε
στο χώμα τα βραχιόλια και τα δακτυλίδια"

"ω της παραφροσύνης και της χριστοκτονίας!"

"Ους έθρεψε το μάννα, φέρουσι τω Σωτήρι χολήν, άμα και όξος"

"Τι έκανες, γιέ μου εσύ κακό... και σούδωκαν μαχαίρι
και σούπιαν το αίμα, γιόκα μου, σου κλείσαν τα χειλάκια;"

"Δόστε μου, αίτοί, νύχια, φτερά,για ναν τους κυνηγήσω
και την καρδιά τους, μύγδαλο, να τηνε ροκανίσω"

Σώμα, νους και ψυχή πονούν.
"Ω Υιέ και Θεέ μου, τα σπλάχνα τιτρώσκομαι και καρδίαν σπαράττομαι"

"Η δάμαλις τον μόσχον εν ξύλω κρεμασθέντα ηλάλαζεν ορώσα"

"Τρέχουν αίμα τ' αστήθια, που βύζαξες γάλα"

"η μάνα του...
σέρνονταν και χτυπιούνταν μες τα χώματα
κάτω από τον μεσημεριανό, τον άγριον ήλιο
πότε ούρλιαζε και κραύγαζε σα λύκος, σα θηρίο"

Η μάνα σπαράζει.
"Δεκαεφτά χρόνια μονάχα με τά 'ζησες παιδί μου"
"Δεκαεφτά μέρες μοναχά,
"Δεκαεφτά μέρες μοναχά, σε χάρηκα παιδί μου"

Κι ο σπαραγμός της γίνεται μοιρολόγι, τραγούδι της βαθιάς ανάγκης, που ενώνεται με το θρήνο της Παναγιάς.

"Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου τέκνον,
που έδυ σου το κάλλος;"

-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-



Απιστία




Σαν πάντρευαν την Θέτιδα με τον Πηλέα
σηκώθηκε ο Απόλλων στο λαμπρό τραπέζι
του γάμου, και μακάρισε τους νεονύμφους
για τον βλαστό που θάβγαινε απ' την ένωσί των.
Είπε• Ποτέ αυτόν αρρώστια δεν θαγγίξει
και θάχει μακρυνή ζωή. -Αυτά σαν είπε, η Θέτις
χάρηκε πολύ, γιατί τα λόγια
του Απόλλωνος που γνώριζε από προφητείες
την φάνηκαν εγγύησις για το παιδί της.
Κι όταν μεγάλωνεν ο Αχιλλεύς, και ήταν
της Θεσσαλίας έπαινος η εμορφιά του,
η Θέτις του θεού τα λόγια ενθυμούνταν.

Αλλά μια μέρα ήλθαν γέροι με ειδήσεις,
κ' είπαν τον σκοτωμό του Αχιλλέως στην Τροία.
Κ' η Θέτις ξέσχιζε τα πορφυρά της ρούχα,
κ' έβγαζεν από πάνω της και ξεπετούσε
στο χώμα τα βραχιόλια και τα δαχτυλίδια.
Και μες στον οδυρμό της τα παληά θυμήθη•
και ρώτησε τι έκαμνε ο σοφός Απόλλων,
που γύριζεν ο ποιητής που στα τραπέζια
έξοχα ομιλεί, που γύριζε ο προφήτης
όταν τον υιό της σκότωναν στα πρώτα νειάτα.

Κ' οι γέροι την απήντησαν πως ο Απόλλων
αυτός ο ίδιος εκατέβηκε στην Τροία,
και με τους Τρώας σκότωσε τον Αχιλλέα.


Κ. Π. Καβάφης [ποιήματα 1896-1918, εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ 1973, τόμος Α"]





27 Ιουνίου 1906, 2 μ.μ


Σαν τόφεραν να το κρεμάσουν
το δεκαεφτά χρονώ αθώο παιδί,
η μάνα του που στην κρεμάλα εκεί κοντά
σέρνονταν και χτυπιούνταν μες στα χώματα
κάτω απ' τον μεσημεριανό, τον άγριον ήλιο
πότε ούρλιαζε, και κραύγαζε σα λύκος, σα θηρίο
και πότε εξαντλημένη η μάρτυσσα μοιρολογούσε
«Δεκαφτά χρόνια μοναχά με τάζησες παιδί μου».
Κι όταν το ανέβασαν την σκάλα της κρεμάλας
κ' επέρασάν το το σκοινί και τόπνιξαν
το δεκαεφτά χρονώ αθώο παιδί,
κ' ελεεινά κρεμνιούνταν στο κενόν
με τους σπασμούς της μαύρης του αγωνίας
το εφηβικόν ωραία καμωμένο σώμα,
η μάνα η μάρτυσσα κυλιούντανε στα χώματα
και δεν μοιρολογούσε πια για χρόνια τώρα·
«Δεκαφτά μέρες μοναχά», μοιρολογούσε,
«δεκαφτά μέρες μοναχά σε χάρηκα παιδί μου

Κ. Π. Καβάφης [ανέκδοτα ποιήματα]



Ἡ Μάνα τοῦ Χριστοῦ





Πῶς οἱ δρόμοι εὐωδᾶνε μὲ βάγια στρωμένοι,
ἡλιοπάτητοι δρόμοι καὶ γύρω μπαξέδες!
Ἡ χαρὰ τῆς γιορτῆς ὅλο πιότερο ἀξαίνει
καὶ μακριάθε βογγάει καὶ μακριάθε ἀνεβαίνει.


Τὴ χαρά σου, Λαοθάλασσα, κῦμα τὸ κῦμα,
τῶν ἀλλῶνε τὰ μίση καιρὸ τήνε θρέφαν
κι᾿ ἂν ἡ μαύρη σου κάκητα δίψαε τὸ κρῖμα,
νὰ ποὺ βρῆκε τὸ θῦμα της, ἄκακο θῦμα!


Ἄ! πὼς εἶχα σὰ μάνα κι᾿ ἐγὼ λαχταρήσει
(ἦταν ὄνειρο κι᾿ ἔμεινεν, ἄχνα καὶ πάει)
σὰν καὶ τ᾿ ἄλλα σου ἀδέρφια νὰ σ᾿ εἶχα γεννήσει
κι᾿ ἀπὸ δόξες ἀλάργα κι᾿ ἀλάργα ἀπὸ μίση!


Ἕνα κόκκινο σπίτι σ᾿ αὐλὴ μὲ πηγάδι. . .
καὶ μία δράνα γιομάτη τσαμπιὰ κεχριμπάρι. . .
νοικοκύρης καλὸς νὰ γυρνᾷς κάθε βράδι,
τὸ χρυσό, σιγαλὸ καὶ γλυκὸ σὰν τὸ λάδι.


Κι᾿ ἅμ᾿ ἀνοίγῃς τὴν πόρτα μὲ πριόνια στὸ χέρι,
μὲ τὰ ροῦχα γεμάτα ψιλὸ ροκανίδι,
(ἄσπρα γένια, ἄσπρα χέρια) ἡ συμβία περιστέρι
ν᾿ ἀνασαίνῃ βαθιὰ τ᾿ ὅλο κέδρον ἀγέρι.

Κ᾿ ἀφοῦ λίγο σταθῇς καὶ τὸ σπίτι γεμίσῃ
τὸν καλό σου τὸν ἤσκιο, Πατέρα κι᾿ Ἀφέντη,
ἡ ἀκριβή σου νὰ βγάνῃ νερὸ νὰ σοῦ χύσῃ,
ὁ ἀνυπόμονος δεῖπνος μὲ γέλια ν᾿ ἀρχίσῃ.


Κι᾿ ὁ κατόχρονος θάνατος θἄφτανε μέλι
καὶ πολλὴ φύτρα θ᾿ ἄφηνες τέκνα κι᾿ ἀγγόνια
καθενοῦ καὶ κοπάδι, χωράφια κι᾿ ἀμπέλι,
τ᾿ ἀργαστήρι ἐκεινοῦ, ποὺ τὴν τέχνη σου θέλει.


Κατεβάζω στὰ μάτια τὴ μάβρην ὀμπόλια,
γιὰ νὰ πάψη κι᾿ ὁ νοῦς μὲ τὰ μάτια νὰ βλέπῃ. . .
Ξεφαντώνουν τ᾿ ἀηδόνια στὰ γύρω περβόλια,
λεϊμονιᾶς σὲ κυκλώνει λεφτὴ μοσκοβόλια.


Φεύγεις πάνου στὴν ἄνοιξη, γιέ μου, καλέ μου,
ἄνοιξή μου γλυκιά, γυρισμὸ ποὺ δὲν ἔχεις.
Ἡ ὀμορφιά σου βασίλεψε κίτρινη, γιέ μου,
δὲ μιλᾷς, δὲν κοιτᾷς, πῶς μαδιέμαι, γλυκέ μου!

Καθὼς κλαίει, σὰν τῆς παίρνουν τὸ τέκνο, ἡ δαμάλα,
ξεφωνίζω καὶ νόημα δὲν ἔχουν τὰ λόγια.
Στύλωσέ μου τὰ δυό σου τὰ μάτια μεγάλα.
Τρέχουν αἷμα τ᾿ ἀστήθια, ποὺ βύζαξες γάλα.

Πῶς ἀδύναμη στάθηκε, τόσο ἡ καρδιά σου
στὰ λαμπρὰ Γεροσύλυμα Καίσαρας νὰ μπῇς!
Ἂν τὰ πλήθη ἀλαλάζανε ξώφρενα (ἀλιά σου!)
δὲν ἤξεραν ἀκόμα οὔτε ποιὸ τ᾿ ὄνομά σου!


Κεῖ στὸ πλάγι δαγκάναν οἱ ὀχτροί σου τὰ χείλη. . .
Δολερὰ ξεσηκώσανε τ᾿ ἄγνωμα πλήθη
κι᾿ ὅσο ὁ γήλιος νὰ πέσῃ καὶ νἄρθῃ τὸ δείλι,
τὸ σταυρό σου καρφώσαν οἱ ὀχτροί σου κι᾿ οἱ φίλοι.

Μὰ γιατί νὰ σταθῇς νὰ σὲ πιάσουν! Κι᾿ ἀκόμα
σὰ ρωτήσανε: «Ποιὸς ὁ Χριστός;» τί ῾πες «Νά με!»
Ἄχ! δὲν ξέρει τί λέει τὸ πικρό μου τὸ στόμα!
Τριάντα χρόνια, παιδί μου, δὲ σ᾿ ἔμαθ᾿ ἀκόμα!

Κώστας Βάρναλης ["Ποιητικά", εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ,1956]




ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ (Επιλογή)



(I)
Γιέ μου, σπλάχνο τῶν σπλάχνων μου, καρδούλα τῆς καρδιᾶς μου,
πουλάκι τῆς φτωχιᾶς αὐλῆς, ἀνθὲ τῆς ἐρημιᾶς μου,

πῶς κλείσαν τὰ ματάκια σου καὶ δὲ θωρεῖς ποὺ κλαίω
καὶ δὲ σαλεύεις, δὲ γρικᾷς τὰ ποὺ πικρὰ σοῦ λέω;

Πουλί μου, ἐσὺ ποὺ μοῦ ῾φερνες νεράκι στὴν παλάμη
πῶς δὲ θωρεῖς ποὺ δέρνουμαι καὶ τρέμω σὰν καλάμι;
(ΙΙ)
Κορώνα μου, ἀντιστύλι μου, χαρὰ τῶν γερατειῶ μου,
ἥλιε τῆς βαρυχειμωνιᾶς, λιγνοκυπάρισσό μου,

Πῶς μ᾿ ἄφησες νὰ σέρνουμαι καὶ νὰ πονῶ μονάχη
χωρὶς γουλιά, σταλιὰ νερὸ καὶ φῶς κι ἄνθο κι ἀστάχυ ;

Γιέ μου, ἂν δὲ σοὖναι βολετὸ νἀρθεῖς ξανὰ σιμά μου,
πᾶρε μαζί σου ἐμένανε, γλυκειά μου συντροφιά μου.
(ΙΙΙ)
Μυριόρριζο, μυριόφυλλο κ᾿ εὐωδιαστό μου δάσο,
πῶς νὰ πιστέψω ἡ ἄμοιρη πῶς μπόραε νὰ σὲ χάσω;
(IV)
Γιέ μου, ποιὰ Μοῖρα στὄγραφε καὶ ποιὰ μοῦ τὄχε γράψει
τέτοιον καημό, τέτοια φωτιὰ στὰ στήθεια μου ν᾿ ἀνάψει;
(VI)
Μέρα Μαγιού μού μίσεψες, μέρα Μαγιού σε χάνω,
(VII)
Ήσουν καλός κι ήσουν γλυκός κι είχες τις χάρες όλες,
όλα τα χάδια του αγεριού, του κήπου όλες τις βιόλες. 

Κανείς μη γγίξει απάνω του, παιδί μου είναι δικό μου.
Σιωπή, σιωπή, κουράστηκε, κοιμάται το μωρό μου.


Ποιος μου το πήρε; Ποιος μπορεί να μου το πάρει εμένα;
Άσπρισαν τα χειλάκια του, τα μάτια του κλεισμένα.


Δόστε μου, αϊτοί, νύχια, φτερά για να τους κυνηγήσω
και την καρδιά τους, μύγδαλο ναν τηνε ρουκανίσω.
(VIII)
Πού πέταξε τ' αγόρι μου; πού πήγε; πού μ' αφήνει;
Χωρίς πουλάκι το κλουβί, χωρίς νεράκι η κρήνη.
(XI)
Έτσι άχαρη, με ομόρφαινες, κι' έτσι άμαθη -για κοίτα-
μες τη ματιά σου διάβαζα της ζωής την αλφαβήτα

Ένα κ' η γης και ο ουρανός, το φως, το χρώμα, η βιόλα
και τούτο το ένα είσουνα εσύ και πάλι εσύ 'σουνα όλα.
(XIV)
Αχ, γιέ μου, γιόκα μου, Σε δύναμαι άλλο η έρμη,
χτυπούν, χτυπούν τα δόντια μου σα να με πιάνει θέρμη

Και θέλω να κουκουλωθώ πιο πάνου απ' το κεφάλι
κι ούτε ήλιο πια να ματαϊδώ, και να, πετιέμαι πάλι

Να πω, να πω τις χάρες σου, ναν τις ξαναναστήσω
σα νάταν, γιε μου, μπορετό να σε γυρίσω πίσω.
(XV)
Κι ως στέκοσουν και κοίταζες το λιόγερμα ν' ανάβει,
σαν τιμονιέρης φάνταζες κ' κάμαρα καράβι.

Και το καράβι βούλιαξε κ' έσπασε το τιμόνι
και στου πελάγου το βυθό πανιέμαι τώρα μόνη
(XVII)
Βασίλεψες, αστέρι μου, βασίλεψε όλη η πλάση,
κι ο ήλιος, κουβάρι ολόμαυρο, το φέγγος του έχει μάσει
(XVIII)
Πουλί μου, χίλιες δυό ζωές με σένανε με δένουν,
κι όσοι αγαπιούνται, και νεκροί, ποτέ τους δεν πεθαίνουν.
(XX)
Γλυκέ μου εσύ δεν χάθηκες, ωιμέ, μέσα στις φλέβες μου είσαι.

Γιάννης Ρίτσος[Επιτάφιος, Ποιήματα (1930-1960), εκδόσεις Κέδρος, 1972]



ΕΓΚΩΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ    (Επιλογή) 


Ἡ ζωὴ πῶς θνῄσκεις; πῶς καὶ τάφῳ οἰκεῖς;

Ὁ ὡραῖος κάλλει, παρὰ πάντας βροτούς, ὡς ἀνείδεος νεκρὸς καταφαίνεται, ὁ τὴν φύσιν ὠραΐσας τοῦ παντός.

Ἰησοῦ γλυκύ μοι, καὶ σωτήριον φῶς, τάφῳ πῶς ἐν σκοτεινῷ κατακέκρυψαι; ὢ ἀφάτου καὶ ἀρρήτου ἀνοχῆς!

Ἡ Ἀμνὰς τὸν Ἄρνα, βλέπουσα ἐν σφαγῇ, ταῖς αἰκίσι βαλλομένη ἠλάλαζε,
συγκινοῦσα καὶ τὸ ποίμνιον βοᾶν.

Οἴμοι φῶς τοῦ Κόσμου! οἴμοι φῶς τὸ ἐμόν! Ἰησοῦ μου ποθεινότατε
ἔκραζεν, ἡ Παρθένος θρηνῳδοῦσα γοερῶς.

Ὦ Θεὲ καὶ Λόγε, ὢ χαρὰ ἡ ἐμή, πῶς ἐνέγκω σου ταφὴν τὴν τριήμερον
νῦν σπαράττομαι τὰ σπλάγχνα μητρικῶς.

Τίς μοι δώσει ὕδωρ, καὶ δακρύων πηγάς, ἡ Θεόνυμφος Παρθένος
ἐκραύγαζεν, ἵνα κλαύσω τὸν γλυκύν μου Ἰησοῦν;

Τέτρωμαι δεινῶς, καὶ σπαράττομαι τὰ σπλάγχνα Λόγε, βλέπουσα
σφαγήν σου τὴν ἄδικον, ἡ Παρθένος ἀνεβόα ἐν κλαυθμῷ.

Ἔδυς Φωτουργέ, καὶ συνέδυ σοι τὸ φῶς ἡλίου· τρόμω δὲ ἡ κτίσις
συνέχεται, πάντων σε κηρύττουσα Ποιητήν.

Οὕς ἔθρεψε τὸ μάννα, ἐκίνησαν τὴν πτέρναν, κατὰ τοῦ Εὐεργέτου.

Οὕς ἔθρεψε τὸ μάννα, φέρουσι τῷ Σωτῆρι, χολὴν ἅμα καὶ ὄξος.

Ὢ τῆς παραφροσύνης, καὶ τῆς Χριστοκτονίας, τῆς τῶν προφητοκτόνων!

Ἡ δάμαλις τὸν μόσχον, ἐν Ξύλῳ κρεμασθέντα, ἠλάλαζεν ὁρῶσα.

Ὢ φρικτὸν καὶ ξένον, θέαμα Θεοῦ Λόγε! πῶς γῆ σε συγκαλύπτει;

Φρίττουσιν οἱ νόες, τὴν ξένην καὶ φρικτήν σου, Ταφὴν τοῦ πάντων
Κτίστου.


Σήμερα μαύρος Ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα 


Σήμερα μαύρος Ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα,
σήμερα όλοι θλίβουνται και τα βουνά λυπούνται,
σήμερα έβαλαν βουλή οι άνομοι Οβραίοι,
οι άνομοι και τα σκυλιά κι' οι τρισκαταραμένοι
για να σταυρώσουν το Χριστό, τον Αφέντη Βασιλέα.
Ο Κύριος ηθέλησε να μπει σε περιβόλι
να λάβει δείπνον μυστικόν για να τον λάβουν όλοι.
Κι' η Παναγιά η Δέσποινα καθόταν μοναχή της,
τας προσευχάς της έκανε για το μονογενή της.
Φωνή τους ήρθ' εξ Ουρανού απ' Αρχαγγέλου στόμα:
-Φτάνουν κυρά μου οι προσευχές, φτάνουν κι' οι μετάνοιες,
το γυιό σου τον επιάσανε και στο φονιά τον πάνε
και στου Πιλάτου την αυλή εκεί τον τον τυραγνάνε.
-Χαλκιά-χαλκιά, φτιάσε καρφιά, φτιάσε τρία περόνια.
Και κείνος ο παράνομος βαρεί και φτάχνει πέντε.
-Συ Φαραέ, που τά 'φτιασες πρέπει να μας διδάξεις.
-Βάλε τα δυο στα χέρια του και τ' άλλα δυο στα πόδια,
το πέμπτο το φαρμακερό βάλε το στην καρδιά του,
να στάξει αίμα και νερό να λιγωθεί η καρδιά του.
Κι' η Παναγιά σαν τάκουσε έπεσε και λιγώθη,
σταμνί νερό της ρίξανε, τρία κανάτια μόσχο
για να της ερθ' ο λογισμός, για να της έρθει ο νους της.
Κι' όταν της ηρθ' ο λογισμός, κι' όταν της ηρθ' ο νους της,
ζητά μαχαίρι να σφαγεί, ζητά φωτιά να πέσει,
ζητά γκρεμό να γκρεμιστεί για το μονογενή της.
-Μην σφάζεσαι, Μανούλα μου, δεν σφάζονται οι μανάδες
Μην καίγεσαι, Μανούλα μου, δεν καίγονται οι μανάδες.
Λάβε, κυρά μ' υπομονή, λάβε, κύρά μ' ανέση.
-Και πώς να λάβω υπομονή και πώς να λάβω ανέση,
που έχω γυιο μονογενή και κείνον Σταυρωμένον.
Κι' η Μάρθα κι' η Μαγδαληνή και του Λαζάρου η μάνα
και του Ιακώβου η αδερφή, κι' οι τέσσερες αντάμα,
επήραν το στρατί-στρατί, στρατί το μονοπάτι
και το στρατί τους έβγαλε μες του ληστή την πόρτα.
-Άνοιξε πόρτα του ληστή και πόρτα του Πιλάτου.
Κι' η πόρτα από το φόβο της ανοίγει μοναχή της.
Τηράει δεξιά, τηράει ζερβά, κανέναν δεν γνωρίζει,
τηράει δεξιώτερα βλέπει τον Αϊγιάννη,
Αγιέ μου Γιάννη Πρόδρομε και βαπτιστή του γυιου μου,
μην είδες τον υγιόκα μου και τον διδάσκαλόν σου;
-Δεν έχω στόμα να σου πω, γλώσσα να σου μιλήσω,
δεν έχω χεροπάλαμα για να σου τόνε δείξω.
Βλέπεις Εκείνον το γυμνό, τον παραπονεμένο,
οπού φορεί πουκάμισο στο αίμα βουτηγμένο,
οπού φορεί στην κεφαλή αγκάθινο στεφάνι;
Αυτός είναι ο γυιόκας σου και με ο δάσκαλός μου!
Κι' η Παναγιά πλησίασε γλυκά τον αγκαλιάζει.
-Δε μου μιλάς παιδάκι μου, δε μου μιλάς παιδί μου;
-Τι να σου πω, Μανούλα μου, που διάφορο δεν έχεις·
μόνο το μέγα-Σάββατο κατά το μεσονύχτι,
που θα λαλήσει ο πετεινός και σημάνουν οι καμπάνες,
τότε και συ, Μανούλα μου, θάχεις χαρά μεγάλη!
Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γη, σημαίνουν τα Ουράνια,
σημαίνει κι' η Άγια Σοφία με τις πολλές καμπάνες.
Όποιος τ' ακούει σώζεται κι' όποιος το λέει αγιάζει,
κι' όποιος το καλοφουγκραστεί Παράδεισο θα λάβει,
Παράδεισο και λίβανο απ' τον Άγιο Τάφο.

Μοιρολόι δημοτικό 


−·−        −−  ·−−·  ·−  −  −−··  ·